Hoe tro(t)s kun je zijn?
De winterrust houdt op en plotseling schiet de druivelaar uit! Kleine, wittig groene blaadjes ontstaan.
En medio mei… daar zijn ze, de eerste druiventrosjes.
De Bianca’s – ze staan er nu een jaar – variëren in groei. Sommige gaan heel hard en moeten al echt richting dubbele Guyot-binding worden geholpen. Andere blijven achter in groei. Maar op 5 na hebben alle dik honderd plantjes de winter overleefd en, groot of klein, allemaal staan ze er fris bij.
aangebonden Dornfelder
De Dornfelders, op hun amerikaanse onderstam, lijken veel robuuster. Ook hier zijn er maar een paar stokjes die het niet doen en de rest schiet prachtig verder uit.
Deze zijn eind mei nog niet zover, dat we ze al op moeten binden. Gelukkig maar want nu kunnen we palen zetten en binddraden spannen.
Los daarvan hebben hebben we ook nu al, voor de zomersnoei, erg veel werk; denk aan maaien, onkruid bij de planten weghalen, de ‘groene oogst’ doen zodat de groeikracht van de plant naar het stammetje gaat.
In april hadden we een paar zorgelijk droge weken, maar zoals vaak corrigeerde de natuur dat met een paar enorme plensbuien. Daarna hebben in mei zon en regen elkaar afgewisseld. Tot dusver geeft dat een goede boost aan de planten.
Het staat er mooi bij, houden zo!
